23 mei 2017

GEDELEGEERD BESTUURDER LUC TANGHE OVER DE SITE MARIAHUIS GAVERE

OPPORTUNITEITEN ZIEN EN ZE VASTPAKKEN

Op de site Mariahuis in Gavere ontwikkelde zich de voorbije jaren een breed aanbod transmurale zorg. Gedelegeerd bestuurder Luc Tanghe van WZC Mariahuis gelooft in samenwerking en netwerking. “De wereld is veranderd. Je kunt niet meer in je eentje oplossingen aanbrengen voor de complexe zorgnoden.”

“Toen ons woonzorgcentrum nood had aan nieuwe infrastructuur, hebben we in onze tuin een nieuwbouw gezet. Die nieuwbouw is een apart gebouw met een ander adres, omdat de toegang in een andere straat ligt. Drie jaar geleden vond de verhuis naar de nieuwbouw plaats.”

“Het oude gebouw hebben we deels afgebroken, maar zowat twee vijfde bleek nog dienst te kunnen doen. Dat heeft ons aan het denken gezet. Sowieso huisde daar nog altijd het dagverzorgingscentrum met zeven erkende plaatsen. Bovendien leek de vermaatschappelijking van de zorg een aantal opportuniteiten te bieden. De evolutie van de ouderenzorg naar transmurale en extramurale netwerken van zorg vergt creativiteit. Daarom hebben we toen de gemeente en alle verenigingen aangeschreven, maar veel respons kregen we niet. We hebben dan maar zelf het heft in handen genomen om te anticiperen op de toekomst.”

“Het eerste initiatief was de opening van een lokaal dienstencentrum op de benedenverdieping van het vroegere woonzorgcentrum. ‘De Oever’ is sinds kort erkend en huist in de oude en ontwijde kapel, de polyvalente zaal en enkele aanpalende ruimtes.”

“Verder wilden we op de bovenverdieping in overleg met en op initiatief van de sociale huisvestingsmaatschappij De Volkshaard aanleunflats bouwen voor mensen die het sociaal moeilijker hebben. Die werken gaan in 2018 of 2019 van start. In tussentijd zouden de bovenverdiepingen ongebruikt blijven. Tot plots onze collega’s van De Zonnehoeve aanklopten. Die voorziening voor mensen met een beperking is een nieuwbouw aan het zetten, maar zocht een tijdelijk onderkomen. We vonden een vergelijk en De Zonnehoeve nam zijn intrek op de tweede, derde en vierde verdieping. Als de bouwwerken voor de aanleunflats beginnen, is de nieuwbouw van De Zonne­hoeve klaar. We zijn ondertussen al een hele tijd goede buren. De cliënten van De Zonnehoeve organiseren af en toe een tentoonstelling in het lokaal dienstencentrum en er zijn goede contacten. De ontschotting in de praktijk gebracht.”

WIN-WINSITUATIES

“En daar bleef het niet bij. Ook het OCMW klopte op een dag bij ons aan, op zoek naar een locatie voor kinderopvang ‘De Zeester’. Ook die hebben we met plezier onderdak aangeboden. De Zeester opent ’s morgens vroeg, wat een win-winsituatie is voor onze medewerkers met peuters. Zij hebben nu kinderopvang vlakbij hun werk.”

“Het enige wat we toen nog wilden, waren assistentiewoningen. Maar de ruimte daarvoor ontbrak. Tot de school naast ons plots vrijkwam. We hebben geen minuut getwijfeld. Bouwpromotor De Zilvertorens kwam met een goed voorstel tot samenwerking: zij zorgen voor de infrastructuur, wij voor het beheer. De nabijheid van het woonzorgcentrum is een troef, maar dat het aparte gebouwen zijn, met een eigen adres en een eigen toegang, is evenzeer mooi meegenomen. Op die manier hebben we in enkele jaren tijd een ruim aanbod aan trans- en extramurale zorg georganiseerd in het oude gebouw van ons woonzorgcentrum.”

“Wij zijn overigens van plan om nog initiatieven te nemen. Met de gemeente Gavere willen we de buurtzorg en de locoregionale werking uitbouwen. We merken dat de samenwerking met partners goed lukt. Natuurlijk is er soms wat scepsis, maar die vervliegt snel als de samenwerking concreet wordt. En de uitdagingen blijven groot. De Oever trekt bijvoorbeeld een brede doelgroep aan. Wij hadden vooral senioren op het oog, maar we bereiken ook een ander publiek: mensen met een psychische kwetsbaarheid, mensen die het sociaal moeilijk hebben enzovoort. Dankzij De Oever kunnen we oplossingen bieden voor mensen die oorspronkelijk niet tot onze doelgroep behoorden. Dat is toch mooi! Het lokaal dienstencentrum vervult op die manier een echte rol in de zorgzame buurt die we willen ontwikkelen.”

“Ook de assistentiewoningen en de aanleunflats doen er hun voordeel mee. De mogelijkheden en het aanbod in De Oever zijn ook voor die mensen een meerwaarde. Zo zien we alle puzzelstukken mooi in elkaar vallen. Ook andere actoren vinden ons. De zelfhulpgroep van de Alzheimerliga komt informatiesessies voor een familiegroep organiseren, de mutualiteit verzorgt hier sessies, de thuiszorg is aanwezig… Dat zorgt ervoor dat we de expertise en de ervaring van onze mensen in het woonzorgcentrum optimaal kunnen delen. Zo houden onze maatschappelijk werker, de referenten dementie, palliatieve zorg en vroegtijdige zorgplanning elk een zitdag in het lokaal dienstencentrum, waar mensen met vragen terechtkunnen.”

DE WERELD IS VERANDERD

“Wij zijn gaandeweg in dat verhaal gegleden”, geeft Luc Tanghe toe. “En we hadden het geluk over een vrijstaand gebouw te beschikken. Tegelijk komt het erop aan om de opportuniteiten te zien en ze vast te pakken. Woonzorgcentra zijn lang eilanden geweest. Ook ik leefde met het idee ‘we lossen het wel op’. Maar de wereld is veranderd. Je kunt niet meer in je eentje oplossingen aanbrengen voor de complexe zorgnoden. Het louter aanbieden van residentiële zorg volstaat niet langer. Beter dan een afwachtende houding aan te nemen, is anticiperen op de veranderingen en zelf het initiatief nemen.”

“Partners zoeken is nooit evident. Elk heeft zijn eigen belangen. Maar als je erin slaagt de zorgvrager centraal te stellen en een gezonde financiële regeling te treffen, dan vinden partners elkaar sneller dan gedacht. Goede afspraken maken goede vrienden. Elke organisatie heeft zijn eigen cultuur en gewoontes. Maar op het terrein vinden we elkaar.”

“Ook voor de medewerkers is de overgang geen schok. Dat ze hun expertise nu ook in andere contexten kunnen inzetten, is een meerwaarde. Zo heeft een zorgkundige die goed kon omgaan met mensen met dementie nu de kans gekregen om een groep mantelzorgers voor Alzheimer­patiënten te begeleiden. Zij is daar erg dankbaar voor. Maar in het woonzorgcentrum blijft de focus op residentiële zorg liggen. De directie en de staf zien het bredere plaatje en we informeren de medewerkers over de ontwikkelingen, maar dat verloopt zo geleidelijk dat het niet bruuskeert.”

“De komende maanden en jaren willen we met het woonzorgcentrum uitbreken naar buiten toe. Ik ben al op verschillende plaatsen gaan kijken wat er zoal aan initia­tieven groeit. En ik ben onder de indruk van de vele mooie initiatieven. Op basis daarvan wil ik met het middenkader de mogelijkheden bekijken. Ik zie die oefe­ning ook in het kader van de ontwikkelingen in de eerstelijnszorg. Snel daarna wil ik de zorgverlenende organisaties in onze omgeving uitnodigen om een aantal ideeën te bespreken. Je kan en je mag dat vandaag niet meer alleen doen.
Samen aan tafel gaan, dat is de manier van werken vandaag. Samen kunnen we de nodige zorg en ondersteuning aanbieden. Ik droom ervan om in Gavere één centraal punt voor zorgvragen te installeren. Dat is ambitieus, want het betekent dat iedereen mee in bad gaat. Ik ben er mij goed van bewust dat we elk afzonderlijk de grote uitdagingen niet aankunnen.”

TEKST: FILIP DECRUYNAERE • BEELD: JOHAN MARTENS