MENSEN MET PSYCHISCHE PROBLEMEN GETUIGEN OVER DE HULPVERLENING VANUIT DE AMBULANTE GGZ IN TIJDEN VAN CORONA

OOK TIJDENS DE CORONACRISIS DRAAIT DE PSYCHISCHE HULPVERLENING VERDER: CLIËNTEN GETUIGEN

9 april 2020

Van medewerkers in CGG en revalidatiecentra tot de cliënten: heel wat mensen zien positieve kanten aan de geestelijke gezondheidszorg op afstand, zoals we die kennen door het coronavirus. Allemaal getuigen ze over nooit eerder geziene ervaringen.

Cleo* – in behandeling bij psychosociaal revalidatiecentrum De MaRe

Cleo* is in behandeling bij psychosociaal revalidatiecentrum De MaRe in Kortrijk. Op vrijdag 13 maart kreeg ze te horen dat De MaRe openbleef, maar ze was realistisch genoeg om in te zien dat dat mogelijks nog gewijzigd kon worden. En zo geschiedde: “Het was mijn herstelondersteuner die me op maandag 16 maart vertelde dat De MaRe dan toch de deuren zou sluiten. Ze maakte de afspraak om me iedere woensdag op te bellen. Het was de rest van de week zoeken naar een manier hoe we de realiteit – de kinderen niet naar school en ik kon niet naar De MaRe – het best konden aanpakken binnen ons gezin.”

Dankzij de online sessies ben ik er beetje bij beetje in geslaagd om weer een structuur te vinden. Maandag, woensdag en vrijdag staan in het teken van mijn traject.

“Ondertussen zijn we al toe aan week vier, de tijd vliegt snel. Vanaf de tweede week van de lockdown konden we deelnemen aan online sessies. Iedere dag om 13u30 kan je een sessie volgen via Zoom. Voor mij was dit toch een drempel, maar ik wist dat het me goed zou doen. De derde sessie is het mij uiteindelijk gelukt om online deel te nemen. En inderdaad, wat had me dat deugd gedaan! Het voelde een beetje aan als thuiskomen om die vertrouwde gezichten terug te zien. De gezichten die je normaal bijna dagelijks ziet, op gelijk welk moment, in gelijk welke gemoedstoestand. Wij zijn allemaal lotgenoten en dat voel je. We begrijpen mekaar vaak met een woord, aangevuld met een lach, soms eens een traan. Door de visie vanuit het team geldt dit ook voor de therapeuten. Zij staan sowieso dicht bij ons, dus het is ook aangenaam om hen eens terug te zien.”

“Dankzij de online sessies ben ik er beetje bij beetje in geslaagd om weer een structuur te vinden. Maandag, woensdag en vrijdag staan in het teken van mijn traject. Dat probeer ik. Dat proberen wij, ons gezin. Al zijn er ook dagen dat ik na twee uren al met platte batterijen kamp, dan is het ploeteren en struikelen. Ik denk dat een online sessie mij wel meer uitput, dan de sessie in 'real life'. Ik moet me erg focussen om de gesprekken te volgen. Een ander bijkomend nadeel is dat ik sneller een sessie aan me voorbij kan laten gaan. Je kan niet samen naar de sessie wandelen, al dan niet gezellig keuvelend. Een groot voordeel aan gans deze situatie? 't Kost me slechts een minuutje de tijd om stipt in de MaRe te geraken. En ik hoef nog niet eens mijn tanden gepoetst te hebben!”

*Cleo is een fictieve naam

Gert-Jan* – in behandeling bij psychosociaal revalidatiecentrum De MaRe

“Wat mij betreft is de onlinehulpverlening een geslaagd project. Het is iets waar ik elke keer naar uitkijk want zonder de steun van de Mare en mijn mede-cliënten zou het nu voor mij héél zwaar zijn om deze extra moeilijke periode te overbruggen. De sessies starten netjes op tijd, brengen veel tips om mee aan de slag te kunnen en iedereen komt er aan bod om zijn/haar ervaring te delen. Deze online sessies bezorgen mij ook een gevoel van respect voor de cliënten.

*Gert-Jan is een fictieve naam

Sam* – in behandeling bij CGG Andante

Sam* is 22 jaar en is in begeleiding bij een CGG. De digitale contacten met zijn begeleider uit het CGG zijn voor hem een moment van verpozing in tijden van isolatie: “De quarantaine kwam voor mij op het minst goede moment. Ik begon eindelijk terug onder de mensen te komen, en ik voelde ook het positieve effect daarvan. Nu ik opnieuw een groot deel van de tijd binnen zit, voel ik me terug slechter. Het is dus een troost om toch nog wekelijks een gesprek te kunnen hebben, en mijn zegje te kunnen doen. Het is tegelijk ook even een afleiding van het hectische leven thuis, een rustpunt dat ik altijd wel even nodig heb.”

 *Sam is een fictieve naam

Julie* – in behandeling bij een CGG

Mijn jonge kind en ik krijgen al lange tijd hulp en ondersteuning van het CGG. We hebben deze hulp ook echt nodig. Toen de scholen dicht gingen en ik het vooruitzicht had om lange tijd thuis te moeten blijven, alleen met mijn kindje, met alle zorgen en moeilijkheden van dien en zonder pauze te kunnen nemen, moest ik even adem happen. Hoe zou dit verlopen? Zouden wij dit mentaal aankunnen?

Ik ging er onmiddellijk van uit dat de geplande afspraken met de hulpverleners van het CGG zouden afgelast worden. Ik kon dat eigenlijk zelfs vrij snel accepteren. Groot was mijn verbazing dat zij heel snel het initiatief namen om online onze contacten verder te zetten. Het was een aangename verrassing. Er zit regelmaat in, het gebeurt op afspraak. Het brengt rust.

Mijn kind heeft een sterke vertrouwensrelatie opgebouwd met zijn hulpverlener en ik merk dat het ook hem geruststelt haar regelmatig te zien. Hij krijgt positieve energie door met haar te kunnen spreken. Het medium schijnt hem daarbij niet te storen. Hij lijkt daar flexibel in.

Initieel voelde ik zelf de nood niet om de gesprekken met de contextuele psycholoog verder te zetten. Nu ben ik blij haar te kunnen spreken. De nood om mijn ervaringen met mijn kind te delen, zijn hoog. Ook voor mij helpt het moed te houden, mijn focus te hebben en ervoor te zorgen dat we blijven werken aan een positief samenleven.

Prachtig en bemoedigend vind ik het dat de mensen van het CGG ondanks hun eigen veranderde situatie tóch blijven werken, klaarstaan voor en luisteren naar ons. De vorm is anders, maar de kwaliteit blijft.

*Julie is een fictieve naam

Lea* - in behandeling bij psychosociaal revalidatiecentrum TOV

“Het was moeilijk voor mij om plots de dagelijkse structuur en houvast van het revalidatiecentrum niet meer te hebben: het wegvallen van de gesprekken, de ateliers en de groep; het was een gemis. Meteen werd echter individuele begeleiding bij ons thuis geregeld. Met dank aan e-mail, telefoon en beeldbellen zoals Skype en Whereby.”

Het peilen naar onze mentale gemoedstoestand, ons motiveren om verder aan onze doelen te werken en het krijgen van opdrachten blijft ook nu goed georganiseerd.

“Het peilen naar onze mentale gemoedstoestand, ons motiveren om verder aan onze doelen te werken en het krijgen van opdrachten blijft ook nu goed georganiseerd. Velen gaven echter aan het thuisgevoel van TOV en het wegvallen van contact met de andere deelnemers te missen. Daarom groeide het idee om een Whatsapp-groep te maken met heel wat deelnemers. Zowat iedereen zit nu in die digitale groep!”

“De bedoeling is om mekaar niet uit het oog verliezen en het groepsgevoel in stand houden. We steunen mekaar en gaan vereenzaming tegen. We motiveren elkaar om te bewegen, creatief bezig te zijn, te koken. Ook humor, bemoedigde quotes, het opvolgen van de actualiteit,… het komt allemaal aan bod. Samen zijn we sterk!”

 *Lea is een fictieve naam

TEKST: JENS DE WULF